تفاوت بین لوله های دوجداره گرما انقباض پذیر و لوله های دیواره متوسط

لوله دو جداره قابل جمع شدن حرارتیs:

لوله دو جداره قابل جمع شدن حرارتیs از دو لایه لوله انقباض حرارتی، یک لایه داخلی پلی اولفین با پوشش چسب و یک لایه بیرونی پلی اولفین گرما شرینک شونده تشکیل شده است. لایه داخلی چسب یک مهر و موم ضد آب و هوا را فراهم می کند، در حالی که لایه بیرونی عایق و محافظت مکانیکی را فراهم می کند.

لوله دو جداره قابل جمع شدن حرارتیs برای استفاده در محیط های خشن یا جاهایی که کابل در معرض رطوبت، مواد شیمیایی، ساییدگی یا دماهای شدید قرار دارد، طراحی شده اند. به دلیل ویژگی‌های آب‌بندی و عایق عالی، معمولاً در کاربردهای ولتاژ پایین و متوسط ​​مانند خودروسازی، مخابرات و صنایع هوافضا استفاده می‌شوند.

لوله های دیواره متوسط ​​قابل انقباض حرارتی:

لوله با دیواره متوسط ​​قابل جمع شدن حرارتیs یک لایه از لوله های انقباض حرارتی با ضخامت حدود 2-3 میلی متر هستند. آنها سطوح بالایی از عایق، حفاظت مکانیکی و مقاومت محیطی را ارائه می دهند. بر خلاف لوله های دو جداره، در لوله های دیوار متوسط ​​هیچ پوشش داخلی چسبی وجود ندارد.

لوله با دیواره متوسط ​​قابل جمع شدن حرارتیs معمولاً در کاربردهای ولتاژ متوسط ​​و بالا مانند سیستم های توزیع و انتقال نیرو استفاده می شود. آنها به گونه ای طراحی شده اند که عایق و کشش قابل اعتمادی را برای کابل ها و اتصالات اتصال که در معرض استرس و شرایط محیطی سخت قرار دارند ارائه دهند.

بنابراین، تفاوت اصلی بین لوله‌های دو جداره قابل جمع‌شدگی حرارتی و لوله‌های دیواره متوسط ​​قابل جمع شدن در این است که لوله‌های دو جداره دارای دو لایه هستند، یک لایه چسب داخلی و یک لایه عایق خارجی، در حالی که لوله‌های دیوار متوسط ​​دارای یک لایه عایق هستند. و حفاظت مکانیکی را فراهم می کند.